Gezocht: getuigenissen over donorouderschap, oud en recent voor een onderzoek

In 1972 zond de BRT een documentaire uit over donorinseminatie. In de vooruitstrevende uitzending probeerden artsen het taboe over donorouderschap als een vorm van “medisch georganiseerd overspel” te doorbreken. Hun pogingen waren niet zonder succes: na de uitzending steeg het aantal aanmeldingen van kinderloze koppels exponentieel. Toch waren er grenzen aan de openheid. Het koppel dat in de documentaire getuigde over hun keuze voor donorinseminatie deed dat volstrekt anoniem, met enkel hun gebogen rug in beeld en met vervormde stem. Wanneer aan hen werd gevraagd of ze hun kind zouden inlichten over zijn of haar herkomst, antwoordden ze dat ze dat “nooit zouden doen” omdat het “volstrekt nutteloos” was.

Sinds de jaren zeventig is er veel veranderd. Maatschappelijke ideeën over anonimiteit zijn veranderd, alternatieve vormen van ouderschap en gezinsvorming vonden breder ingang in onze samenleving en nieuwe medische mogelijkheden zoals ICSI en eiceldonatie maakten donorschap soms overbodig en soms net mogelijk.

Voor een onderzoek over de geschiedenis van onvruchtbaarheid in Vlaanderen (1945-heden) aan de KU Leuven ben ik op zoek naar wensouders van verschillende generaties wiens persoonlijke verhaal een nieuw licht kan werpen op deze evoluties. Hoe gingen jij, je partner, je omgeving om met vruchtbaarheidsproblemen? Hoe kijk jij hierop terug? Ik ben op zoek naar mensen die kunnen getuigen over hun keuze voor donorouderschap in verschillende periodes, van de ‘pioniersperiode’ van de jaren zeventig tot vandaag. Mijn bedoeling is om een boek te schrijven over de geschiedenis van onvruchtbaarheid met oog voor menselijke verhalen. Ik wil graag het onderling begrip voor elkaar vergroten en taboes doorbreken waar nodig.

Indien jij bereid bent om je verhaal te delen, kan je mij contacteren op:
Tinne.claes@kuleuven.be
0474/593519

Volledige anonimiteit kan hierbij worden gewaarborgd.