Een gezin met een peuter
Daar waar de babytijd nog veel in het teken van verzorging staat en je als ouder veel (aandacht, warmte, liefde) investeert in de band met je kind, kan een peuter al zelf veel meer teruggeven in jullie interacties: hij/zij komt jullie actief opzoeken om te spelen, te troosten, en geborgenheid te zoeken. Jullie kind begint in zijn gedrag ook zelf meer aan te tonen dat jullie belangrijk zijn voor hem/haar. De band tussen jullie versterkt en verdiept en tegelijkertijd groei jezelf verder en krijg je meer vertrouwen in je rol als ouder.
Velen beschrijven dat het uiterlijk van je kind minder belangrijk wordt. Jullie hechten je aan de persoon van jullie kind en niet zozeer aan zijn/haar uiterlijke kenmerken. Tegelijkertijd kunnen er nu meer vragen komen over karaktertrekken of vaardigheden van jullie kind.
Vaak begint men anders te denken over de donor. Je vertrouwen in de band die je met je kind al hebt opgebouwd, en het gevoel dat dit niet zomaar plots kan verdwijnen, kan de donor een minder ‘bedreigend’ karakter geven dan toen jullie startten met de behandeling.
Anderzijds ga je soms anders denken juist doordat je ouder bent en als ouder plaats je de noden van jullie kind gemakkelijker op de eerste plaats: ik wil mijn kind helpen, ook al vind ik het zelf moeilijk. Dit maakt dat sommigen ook al eens anders gaan nadenken over de donor: hoe ziet ons kind de donor? Wat zou het willen weten?
Belangrijk is te weten dat je als ouder , als gezin, als koppel groeit, en daardoor zaken vanuit een ander perspectief gaat bekijken. Gedachten, gevoelens, meningen kunnen veranderen. Dit is een normaal groeiproces.
Sommige ouders beginnen op deze leeftijd te vertellen over hoe hun gezin ontstaan is. Veelal door het babyboekje van de zoon/dochter voor te lezen, en hun geboorteverhaal te vertellen. Sommige ouders geven aan dat het ook een manier is om zelf nog met woorden te oefenen, spelen, zonder dat hun zoon/dochter veel verkeerd kan begrijpen omdat nog zoveel woorden onbekend zijn. Of je nu peuter- of kleuterleeftijd verkiest, maakt niet uit. Sommige ouders geven aan dat ze het makkelijker vinden het verhaal van de donorconceptie te laten aansluiten op een situatie uit het dagelijkse familieleven, bv. wanneer iemand uit de familie of vriendenkring zwanger is voorlezen uit het eigen geboorteboekje, vertellen over hoe broertjes/zusjes er komen, …
Je hecht je aan een persoon, niet aan een uiterlijk
Ik begrijp nu des te meer de uitdrukking “om vader te worden heb je maar 5 minuten nodig, om vader te zijn een heel leven"
TIPS
Bedenk dat ook ouders met biologisch eigen kinderen denken en praten over de karaktertrekken en vaardigheden van hun kind. Sommigen zullen ze herkennen, anderen ook helemaal niet. Elk kind is een uniek persoon die je als ouder stapje voor stapje leert kennen.
Voor meer informatie verwijzen we naar:
- Zie het punt Je kind informeren
- Zie informatiebundel ‘het vertellen en erover praten 0-7 jaar’
- Zie voorleesboeken voor kinderen in de boekenlijst
- Contacteer de vereniging als je vragen hebt op info@donorfamilies.be
