Belevingen tijdens behandeling en zwangerschap
Beleving van de behandeling
Na een lange wachttijd, kijken koppels er allebei meestal heel erg naar uit om eindelijk ‘van start’ te kunnen gaan met de behandeling. Toch kunnen er ook nu heel tegenstrijdige gevoelens ontstaan omdat deze fase ook confronterend kan zijn. Vele koppels hebben het er moeilijk mee dat de conceptie in een klinische omgeving moet plaatsvinden en dat niet alleen medische hulp maar ook de hulp van een donor nodig is.
Daar zit je dan, handjes vast te houden, terwijl dat dat normaal uw taak was om te doen.
In geval van spermadonatie kijken sommige mannen dan ook op tegen de dag van de inseminatie. Andere mannen benaderen het dan weer eerder praktisch, als een stap die genomen moet worden om verder te kunnen. Maar ook sommige vrouwen staan tijdens dit moment stil bij hoe voor hen de inseminatie met donorsperma zal voelen. Anderen richten zich op dat moment dan weer eerder op een mogelijke zwangerschap en denken pas later na over de donor. Daarnaast vinden mannen het veelal ook ‘vervelend’ dat, hoewel de oorzaak bij hun lichaam ligt, ze moeten toezien hoe hun partner de behandeling moet ondergaan.
Je vrouw krijgt dan sperma van een andere man , ja…Bij een behandeling met een eiceldonor komt er vaak extra organisatie bij kijken. Bv. bij een cyclus met verse eicellen moeten de cycli van receptor en donor op elkaar afgesteld worden. Ook de partner van de eicelreceptor dient een spermastaal aan te leveren. Alle drie partijen hebben hun rol te vervullen en zijn noodzakelijk om de behandeling te doen slagen. Daarenboven ben je afhankelijk van de eiceldonor, die reeds schaars te vinden zijn. De organisatorische stress alsook de druk door de beperking in kansen kan een hele belasting in deze periode zijn.
Beleving van de zwangerschap
Na een medisch-begeleide start kampen sommige ouders met meer bezorgdheden en/of angsten tijdens hun zwangerschap. Bij een zwangerschap na eiceldonatie en wanneer er zich extra lichamelijke klachten voordoen kunnen vrouwen soms het gevoel hebben dat ze hun lichaam ‘forceren’ om zwanger te zijn ondanks dat hun lichaam aangaf hier niet toe in staat te zijn. Dit kan gevoelens van twijfel of angst oproepen: “Doe ik er wel goed aan?”, “Breng ik ons kind niet in gevaar?”. Anderzijds is de zwangerschap zelf ook een periode die je (in principe) als koppel terug onder elkaar kan beleven, zonder te veel medische tussenkomst.
Zoals vele toekomstige ouders, worden koppels naar het einde van de zwangerschap toe nieuwsgierig naar hoe hun kind er zal uitzien. Dit geldt zowel voor zwangerschappen na eicel- of zaadceldonatie. Bij een biologisch kind, baseert men zich dan veelal op eigenschappen van beide ouders. Omdat men meestal weinig informatie over de donor heeft, heeft de fantasie meer vrij spel om een beeld te vormen. Dit kan soms tot gevoelens van onzekerheid leiden: ‘Gaan mensen zien dat ons kindje van een donor is?’ Indien men beslist heeft om anderen en het kind zelf niet in te lichten over de donorconceptie, kan rond deze periode meer spanning ervaren worden.
Wat als ik ons kind nu niet graag zie?Soms kunnen deze gedachten ook aanleiding geven om kortstondig eens na te denken wat voor iemand de donor zou zijn. Soms voelt men zich ongemakkelijk bij deze gedachte, maar het is gewoon een natuurlijke nieuwsgierigheid. Sommige toekomstige ouders beginnen zich naar de geboorte toe ook onzeker te voelen of ze wel direct een band gaan voelen met hun kind.
TIPS
Eens zwanger, lijkt voor je omgeving soms al snel dat al jullie zorgen weg zijn, terwijl jullie misschien nog ongerust zijn over de zwangerschap, wetende hoeveel moeite jullie hebben moeten doen, dat jullie kansen beperkt zijn, dat er nog thema’s zijn na de geboorte, … . Anderen staan daar vaak niet zo bij stil. Als je nood hebt aan steun, leg het hen gewoon uit. Je zal meestal wel op begrip kunnen rekenen!.
Wanneer je zwanger bent na eiceldonatie kan je omgeving al eens de bemerking maken ‘je draagt toch het kind’. Alsof alle problemen en zorgen opgelost zijn. Je hebt inderdaad als vrouw in een eicelbehandeling de kans om heel vroeg een band op te bouwen met je kind, en een zwangerschap te ervaren. De zwangerschap echter verandert een donorkind niet ineens in een eigen kind. Het is belangrijk dat je hier zelf bij stil staat. Hoe vroeger je dit zelf erkent, hoe gemakkelijker het wordt. Het is fijn als je omgeving dit ook erkent maar soms moet je hen dit expliciet duidelijk maken. Maak gebruik van deze website en de ervaringen van ander ouders.
